Mondelinge vraag aan Maggie De Block: Logopedie in Ziekenhuis

Mevrouw de minister, terugbetaling van logopedie (in ziekenhuizen) is voorzien via een eigen nomenclatuursysteem, meestal voor zittingen van ten minste 30 minuten (bilan €30,87 of individuele zitting €22,05). Problemen die logopedisten werkzaam in een ziekenhuis op het terrein ervaren:

1. Systeem van honorering

 *   Binnen de forfait K30-K60 kan ook logopedische behandeling voorzien worden maar dan valt de prestatie door de logopedist weg. In de meerderheid van de gevallen wordt ook zo'n K30-60 aanvraag door de kinesitherapeut gedaan. Ervaren probleem is dat onder het forfait zowel kiné, ergo, diëtist, psycholoog, ... kan vallen zodat het forfait de prestaties niet dekt. Het forfait vloeit naar de dienst (meestal de kinesitherapeutische dienst), niet naar de paramedici (logopedisten werken onder de polyvalente dienst).
    *   In de praktijk stoot dit systeem ook op praktische moeilijkheden. De logopedist doet standaard een terugbetalingsaanvraag. Als de kinesist een K30-60 aanvraag indient (en goedgekeurd krijgt, hetgeen in de meerderheid van de gevallen gebeurt), vervalt die terugbetalingsaanvraag en valt de logopedist onder het forfait. Dit is verloren werk.
    *   Op een G- of SP-dienst is er geen forfait maar is logopedie in de ligdagprijs inbegrepen, hetgeen afdelingen toelaat om de inzet van paramedisch personeel af te stemmen op de noden, bijvoorbeeld hogere inzet van logopedie op SP neurologie dan op SP palliatieve, bijvoorbeeld.

2. Hiaten in honorering

 *   Niet alle noden zijn terugbetaald, bijvoorbeeld voor slikstoornissen bij pulmonaire problemen of spraak/taalstoornissen bij dementie, neurocognitieve stoornissen bij personen met een niet aangeboren hersenletsel bestaat nog geen nomenclatuurcode.
  *   Terugbetaling geldt vanaf moment van opname (bij o.a. afasie, dysartrie, dysfagie bij neurologische en oncologische aandoeningen, bestralingen, ...), terwijl in veel gevallen behandeling in eerste dagen niet mogelijk is (doordat de patiënt te zwak of moe is bijvoorbeeld) of zeker geen 30 minuten duurt, anderzijds hebben sommige patiënten vaak langer dan een half uur logopedie nodig, zeker wanneer therapie nodig is voor bv. zowel dysfagie als afasie.

   *  De forfait beschouwt de patiënt als één geheel wat maakt dat er soms vreemde combinaties voorkomen: bij voorbeeld een patiënt die voor een heupprothese een K30-60 krijgt terugbetaald en ook stemproblemen heeft waarvoor hij al logopedie volgt: vanaf het moment dat de K30-60 vergoed wordt, vervalt de prestatie van de logopediste en wordt die automatisch mee vervat in het forfait.

Mijn vragen.

 1.  Waarom is de logopedist in het forfait vervat en wordt de inclusie in de ligdagprijs niet doorgetrokken naar alle afdelingen (zoals nu al het geval is voor G- en SP-diensten)? Begrijpt u dat dit betekent dat àlle paramedici binnen dit éne budget moeten werken en de logopedist op die manier niet gehonoreerd wordt? Wat is hiervan de logica?

 2.  Voorziet u oplossingen om de administratieve moeilijkheden te overkomen, namelijk dat logopedisten eerst een aanvraag indienen voor prestatie bij mutualiteiten maar dan later vaak onder het forfait vallen? Het doortrekken van de inclusie in de ligdagprijs zou hieraan tegemoetkomen.

 3.  Waarom zijn niet alle logopedische behandelingen terugbetaald, zoals slikstoornissen bij pulmonaire problemen of spraakstoornissen bij dementie, neurocognitieve stoornissen bij NAH? Dergelijke problemen komen net vaak voor en logopedie is in die gevallen erg aangewezen.